Монгол бэлгэдэл зүйн тогтолцоо, бүтэц, онцлог
Монгол аман зохиолын олон төрөл зүйл - эртний домог, түүх домог, хууч домог, туульс, үлгэр, дом шившлэг, бэлгэ дэмбэрлийн үг, ерөөл, магтаал, оньсого таавар, ертөнцийн гурав, ардын дуу, зүйр цэцэн үгс, монгол бөө мөргөл, тэнгэр шүтлэг, тайлга тахилгын ёсон, эртний болон дундад үеийн түүх, хууль цааз, түүхэн уран зохиолын сурвалжуудаас шүүрдэн авсан жишээ түүвэр дээр үндэслэн задлан шинжилсний үр дүнд монгол  бэлгэдэл зүйн тогтолцоог тооны, өнгийн, зүг чигийн, дүрс хэлбэрийн, дохио зангааны, зүүд зөн совингийн, цагийн гэсэн долоон үндсэн ай сав болгон үзсэн бөгөөд сэдэв зүйн талаас нь ургамал амьтны, эд өлгийн бэлгэдлийг нэмбэл есөн томоохон хүрээ болно. Бэлгэдэл бол хэлний дохио тэмдгээс цааш нь хоёр дахь “мета-хэл” бүтээдгээрээ зөвхөн оюунт хүмүүнд заяасан  эрдэм чадал болно. Үр тарианы нэгэн зүйлийг “арвай” хэмээн нэрлэж буй нь анхдагч дохио мөн бол түүнээс ургуулан дөрвөн арвайгаар мал сүрэг, эд баялаг өсч үржихийг бэлгэдэж, байгаа нь дохионы дохио буюу бэлгэдэл болж, дараагийн хэлийг бүтээж байгаа хэрэг мөн.  Бид компьютер гараагүй, хэрэглээ нь нэвтрээгүй байх цагт судалгаагаа эхэлсэн болохоор хэрэгтэй жишээнүүдийг картлах аргаар судалгаагаа хийсэн бөгөөд чингээд картаа ангилахад дээрх долоон ай сав тодорч ирсэн билээ. Мөн цаашлаад нэгэн ай савын дотор ч нарийн ангилал гарч ирсээр байсан юм.

үргэлжилэл бий