Б.БАРС

Германы гэрэл зурагчин Юрген Эсхер Хойд Солонгост очоод гадаадын жуулчдыг хаа явсан газар нь сүүдэр мэт дагадаг тусгай албадынхны хараа хяналтаас хэрхэн бултаж байж тус улсын бодит амьдралыг харуулсан фото сурвалжлагаа хийснийг таахад бэрх. Хэрэв түүний авсан гэрэл зургуудыг илрүүлсэн бол тэр ертөнцөөс тусгаарлагдсан энэ улсад насан туршдаа хоригдон үлдэх байсан биз ээ. Юутай ч тэр Хойд Солонгосоос хэл балгүй гарч чадсан бөгөөд эх орондоо ирээд “Дарангуйлагчийн өв” нэртэй фото сурвалжлагаа олны хүртээл болгожээ.

Хэжу дахь өнчин хүүхдүүдийн энэ сургуулийн анги болгоны хананд төр засгийн суут удирдагчдын хөргийг өлгөжээ.

Жи Цум Ми хүүгээ амь үрэгдсэний дараа ганц өрөө байрандаа бэр, хоёр ачийнхаа хамт амьдардаг. Хоол хүнс хүрэлцдэггүй тул солонгос хөгшид өөрсдийн хувиа хүүхдүүддээ өгөхөд хүрдэг ажээ.

Өвдөж халуурсан дөрвөн настай Ким Нам Хоюү охин дэндүү сульдаж хөл дээрээ тогтож ядна.

Ихэнх солонгосуудын хувьд бүтэн өдрийн хоол нь ганц аяга будаа.

Олон суурин газар хоол хийх ч түлээгүй болжээ.

Тариалангийн машин техникгүй хөдөө орон нутагт ойр зуурын багаж барин цаг наргүй хөдөлмөрлөнө.

“Кэп Анамур” байгууллага цэцэрлэг, сургууль, жирэмсэн эхчүүд, өнчин хүүхдүүдэд будаа, ногоон салат тарааж, энэ хүүхдүүдийн нар нь гарчээ.

Хөнжил цөөтэй асрамжийн газрын хүүхдүүд нэг нэгэндээ наалдан дулаацаж, хувцастайгаа унтдаг. 

Анжугийн эмнэлэгт хүүхдүүдээ үзүүлэх эхчүүд.